eu

eu
eu

martes, 9 de setembro de 2014

Dous poemas cataláns traducidos para galego (Homenaxe a Catalunya na Diada de 2014)

Para expresar a miña solidariedade fraterna coa Catalunya que celebra a súa Diada e revindica o seu irrenunciábel dereito democrático a decidir e, asemade, como homenaxe á súa cultura, velaquí deixo dous poemas traducidos por min para galego de dous autores ben emblemáticos da súa literatura, Salvador Espriu e Joan Salvat-Pappaseit.

 
ASSAIG DE CÀNTIC EN EL TEMPLE, 
de Salvador Espriu


Oh, que cansat estic de la meva
covarda, vella, tan salvatge terra,
i com m'agradaria d'allunyar-me'n,
nord enllà,
on diuen que la gent és neta
i noble, culta, rica, lliure,
desvetllada i feliç!
Aleshores, a la congregació, els germans dirien
desaprovant: "Com l'ocell que deixa el niu,
així l'home que s'en va del seu indret";
mentre jo, ja ben lluny, em riuria
de la llei i de l'antiga saviesa
d'aquest meu àrid poble.
Però no he de seguir mai el meu somni
i em quedaré aquí fins a la mort.
Car sóc també molt covard i salvatge
i estimo a més amb un
desesperat dolor
aquesta meva pobra,
bruta, trista, dissortada pàtria.


ENSAIO DE CÁNTICO NO TEMPLO

Ouh, que canso estou da miña
covarde, vella, tan selvaxe terra,
e como gostaría de me afastar dela,
rumo ao norde,
onde disque a xente é limpa
e nobre, culta, rica, libre,
desprexuizada e feliz!
Daquela, na asemblea, os irmáns dirían
con desaprobación: "Como o paxaro que deixa o niño,
así o home que abandona o seu lar";
mentres eu, xa ben lonxe, mofaríame
da lei e da antiga sapiencia
deste meu enxoito pobo.
Mais nunca hei realizar o meu soño
e ficarei aquí até a morte.
Porque son tamén moi covarde e selvaxe
e amo ademais
cunha desesperada dor
esta miña pobre,
bruta, triste, malpocada patria.





SOTA EL MEU LLAVI EL SEU,
de Joan Salvat-Papasseit
 

Sota el meu llavi el seu, com el foc i la brasa,
la seda dels seus rulls com el pecat més dolç
                - i l'espatlla ben nua
                                                  ben blanca
  l'ombra corba
                                          incitant
                                                  de l'esguard:
encara un altre bes
                                 un altre
                                                       un altre
- quin perfum de magnòlia el seu pit odorant!








BAIXO O MEU LABIO O SEU

Baixo o meu labio o seu, como o lume e a brasa,
a seda dos seus rizos como o pecado máis doce
                - e a espalda ben núa
                                                  ben branca
  a sombra curva
                                      incitante
                                                    da ollada:
aínda outro bico
                         e outro
                                                      e outro
- que perfume de magnolia no seu peito recendente!

Ningún comentario:

Publicar un comentario